به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، استفاده از  رویکردهای پزشکی دقیق که موتاسیون های ژنتیکی را هدف قرار می دهند، به طور وسیعی در درمان سرطان استفاده می شود و محققین امیدوارند که این روش در مورد دیابت نیز جوابگو باشد. فاکتورهای مختلفی را دلیل بروز دیابت می دانند که از جمله آن ها می توان به موتاسیون های ژنتیکی اشاره کرد. اما نقش دقیق این ژن های جهش یافته از جمله ژن های CDKAL1، KCNQ1 و KCNJ11I به طور کامل شناخته نشده است. برای شناسایی نقش این موتاسیون های ژنتیکی، دکتر چن و همکارانش در دانشگاه Cornell از سلول های بنیادی جنینی انسان استفاده کردند که به سلول های شبه سلول های پانکراسی تمایز داده شدند. این سلول ها که سلول های شبه بتا نامیده می شوند قادر به تولید، ذخیره و آزادسازی انسولین هستند. محققین دریافته اند که موتاسیون در CDKAL1، KCNQ1 و KCNJ11I، عملکرد سلول های بتا را متوقف می کند و منجر به کاهش آزادسازی انسولین و در نتیجه مشکلاتی در تنظیم سطح قند خون می شود. به نظر می رسد موتاسیون در CDKAL1 منجر به این می شود که سلول های بتا به سطح قند و چربی بالای خون حساس شوند. این دو فاکتور موجب مرگ این سلول ها می شوند. سپس محققین بیش از 2000 دارو را غربال کرده و ترکیبی را شناسایی کردند که در فاز دو مطالعات بالینی، نقایص سلول های بتای مربوط به جهش CDKAL1 را تصحیح کرد. بر مبنای نتایج این مطالعه، محققین براین باورند که به زودی قادر خواهند بود درمان خاص واریته های ژنتیکی را برای انواع مختلف بیماران دیابتی ارائه دهند.

پایان مطلب/